“Önemli olan, kötülüğün var olması değil, onun iyilikten ayırt edilmemeye başlanmasıdır” diyor , Camus. Kötülük insanlık tarihinde hep var olmuştur ve hep var olacaktır. Ancak kötülük ve iyilik arasındaki ayırım, birey ve toplumu yönetenler tarafından sağlıklı yapılamadığı zamanlarda bir toplumu ayakta tutan tüm moral değerler de domino taşları gibi birbiri ardına yıkılmaya mahkumdur. Sonrasın da ki “bize ne oluyor” çığlığı da beyhudelikten öte gidemez.

“Ak kaşık “sendromumuza uygun, kötüyü hep kendimizden uzakta arayan, diğerlerine “kötü” diyen, mahallemizdeki ya da ailemizin içinde kötüyü yok sayan bakış açılarımız ve “aman bana dokunmasınlar da…” zihniyeti ve daha başka nedenlerle büyüyen-serpilen “şiddet” toplumun en önemli sorunu haline gelmiştir.  Toplumsal dokuya senelerdir sinsice

  yayılan ve bugün her yaştan insanımızı kavrayan  “şiddet/ cana ve mala zarar verme/” , “bizde sosyal patlama olmaz” diyenlere, sosyal patlamayı bombanın patlaması gibi algılayanlara bir cevaptır. Bakmasını bilerek baktığınızda verilen mesajları yorumlama beceriniz de gelişir.

Fransız filozof Rousseau, “Çocuk suçsuz doğar; ancak sonradan zaman içinde çevresiyle olan ilişkilerinde bozulur” derken, suç olarak kabul edilen davranışların olumsuz yaşantılar sonucu kazanıldığını kastetmiş; Hugo da “Bir okulun açıldığı yerde bir hapishane kapanır” sözüyle suç ve eğitim arasında negatif bir ilişki olduğunu öne sürmüştür. Beşeri  Bilimler, suç olgusunu hem bireysel hem sosyolojik hem de politik açıdan ele alırlar. Ailesel etkenler ve bireyin kişilik yapısıyla ilişkili patolojik etkenlerin yanı sıra; toplumun ekonomik yapısındaki çarpıklıklar,  işsizlik,  gayri ahlaki zihniyetler, eğitimsizlik,  “iyi ve kötü ayırımının yapılamaması”, suç işleyenin cezalandırılması sürecindeki zafiyetler sonucu oluşan “vur/kaç-yanında kalsın” zihniyeti ve benzeri bir çok etken suç ve suça yönelik davranışların artmasında  etkilidir.

İnsan, hayvanlardan farklı olarak yaptığını bilen ve bu bilgisinin de farkında olabilen bir canlıdır. Ve yine hayvanlardan farklı olarak zevk ve çıkarları için kendi cinsine zarar veren bir yaratıktır da! Suça yönelik davranışlar,   bireysel zevk ve çıkarlara hizmet eden bir karakter de taşırlar. Bu eylemleri sadece sorunlu insanların işi olarak tanımlamak etkili önlemlerin alınmasına engel olacak hem de olayları onların (suç işleyenin) bakış açılarından değerlendirmemizi engelleyecektir. Nedeni her ne olursa olsun, ne yazık ki,”suç” organize olmuş bir şekilde, erdemi, ahlakı, insani değerleri bir anafor gibi içine çekerek yok etmektedir.

Şiddetin neden arttığını değerlendirirken toplumun şiddete bakış açısının ve şiddete uygulanan cezanın “eder-bedel ilişkisi”  çerçevesinde  irdelenmesinde fayda vardır. Cezanın uygulanabilirliğinde aksamalar ve gecikmeler var ise veya toplumsal kurallara uymamak bir sorun olarak algılanmıyorsa “Burası Türkiye” traji-komedisini bu ülkenin namuslu insanları içleri burkularak izleyeceklerdir.

Yazıyı Ekleyen: Tuncay BAŞ