Tıkanıp kaldıysa hayat...

Bir yerlerde tıkanıp kaldıysa  hayat, soluk almak güçleştiğinde, Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını,  Dağlara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli,  yüreğini ferahlatacak; Yeni insanlarla tanışmalı, yeni kesifler yapacak.... Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, Gerçekleştirmeyi denemeli!  Her geçen gece, ölüme bir gün  daha yaklaştığını zamanın bir nehir,   Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini  anlamalı.

Baş döndürücü bir hızla  geçiyorsa birbirinin aynı günler, Her aksam aynı can sıkıntısıyla eve  giriliyorsa, Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri  Küçük  şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip Servisten, otobüsten  yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini  Gördüğünü hissedebilmeli!  Sağlığını kaybedip, ölümle yüz  yüze gelmeden önce, Değerli olabilmeli hayat! İlla büyük acılar çekmemeli, küçük mutlulukları fark etmek için!   Başkasının  yerine koyabilmeli kendini Ağlayan birine "gül", inleyen birine  "sus" dememeli!  Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Şu  adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı  Sevgisiz, soysuz kalarak!   Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,  Derin  bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine... Günesin doğusunu  seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını...Karda,  yağmurda sevincine, coşkusuna fırtınada borand  Öfkesine, isyanına  ortak olabilmeli doğanın! Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir  gencin düşlerinde geleceği Bir yaşlının hatıralarında geçmişi  görebilmeli! Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden  mutlu  Olmayı beklememeli!

Ama küçük, ama büyük her hayal kırıklığı, her acı   Bir fırsat yasamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı!   Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç  Çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan,  Neşesizdir kahkahaların Merhaba  dememişsen, anlamsızdır elvedaların... Ne, herkesi düşünmekten  kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı!  Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için...  Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,  Söyleyecek  bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli!

Aklı ve kalbiyle  katılabilmeli sohbetlere...  Hafızası olmalı insanın; hiç değilse,  aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması için!  Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak! Dostları  olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak!

Herkese yetecek  kadar büyük olmalı sevgisi  Ama, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin  ki, hakkını  verebilsin sevdiklerinin   Zaman bulabilsin;
Bir teşekkür, bir  elveda için...

Yasam dedikleri bir  sınavsa  eğer   Asla vazgeçmemeli  sevmek ve öğrenmekten;   Ama, herkesi 
sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan!
Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...

Zamanın  ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı