Eşler arasındaki ilişkilerin her zaman çok pürüzsüz olması beklenemez. Zaman zaman sürtüşme, anlaşmazlık ve tartışmalar da olması doğaldır. Önemli olan, anlaşmazlıklar karşısında, eşlerin olaya yaklaşımları, birbirlerine karşı davranışları ve çözüme ulaşmada izlenen yolların nasıl olduğudur.

Anlaşmazlıklarda eşlerin karşılıklı oturup konuşabilmesi, her iki tarafın da kabullenebileceği bir çözüm yolu bulabilme becerisi önem taşımaktadır. Hiç sorun yokmuşçasına olayları görmezden gelip sahte bir uyum içinde yaşıyor olmak, hep birinin boyun eğmek zorunda sağlıksız bir ilişki biçimini sürdürmek, sorunların çözümünde çocuklara sarılmak ya da çatışmayı onların üzerine yansıtmak sağlıksız iletişim modelleridir.

Çocukların eğitiminde eşlerin beklentileri, istekleri, rolleri, sorumlulukları,yönlendirmeleri, eğitime yaklaşım biçimleri kuşkusuz birbiriyle tümüyle aynı paralelde olmayabilir. Ancak, temel konulardaki eğitim anlayışında, tutarlı ve uyumlu bir birlikteliğin sağlanması çocuklar adına önem taşımaktadır. Bu da ancak uzman öğretim ve eğitim kadrosu ile mükemmel bir boyuta taşınabilinir.

Çocukların hergün karşı karşıya kaldıkları anne baba tutum, davranış ve ilişki biçimlerinin; onların eğitiminde çok önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Aile ilişkileri, çocuklar için, davranış biçimleri ve insan ilişkilerinin öğrenildiği bir sahne oluşturmaktadır. Madde kullanım konusunda da, benzer mekanizma işlenmekte olup; çocuklar, anne babanın maddeler konusundaki tutum ve davranışlarını gözlemlemekte ve benzer şeyleri uygulamaktadır.

Toplumda, anne babanın madde kullanımı konusundaki tutum ve davranışları; çocuk ve gençler için çoğu kez kavram karmaşası yaratmaktadır. Çocuk ve gençler, zararlı etkisi kesin olarak kanıtlanmış olan sigara ve alkol gibi maddelerin, neden erişkinler tarafından kullanıldıklarını tam an çok daha etkin olmaktadır. Bu nedenle, anne babaların, kendilerinin kullanımı konusundaki tutum ve davranışlarının nasıl olduğunu irdelemeleri gerekir.

. Çocuklar, anne babanın davranışlarını görerek öğrenir, anne-babanın birbirlerine olan tutum ve davranışlarını da kendilerine örnek alır, sorunların çözümünde anne babanın davranışlarını kopya ederler.

Toplumumuzda özellikle Anadoluda akraba evlilikleri ve bunun sonucunda doğan fiziksel ve-veya zihinsel özürlü çocukların eğitim alabilmesi ise ancak işin uzmanı kişilerce mümkündür. Aile bu konuda çocuğun sadece manevi destekçisi olacaktır . Şayet eğitimliyse...

Zaten eğitimli bir aile yapısı olsa çocuğun göz göre göre sakat doğması ihtimalini gözönüne alacaktır.

Unutulmamalıdır ki ; eğer zamanında bu çocuklarımız-gençlerimiz belli bir eğitimi kendilerine ayrılan okullarda ve özel uzman eğitimcilerle aldıkları takdirde belki de sokaklarda bir kişinin eksik dilenmesini önlemiş olacağız.

Yani her durumda biz eğitimde “okulun” önemi çok büyüktür demekten vazgeçmiyoruz.

Aile ve aile bireylerini ise bu konuda eğitimcilerin geri plandaki yardımcıları olarak görüyoruz.